Met een Griek om de tafel

Sinds de zomer van 2004 kom ik uit in Griekse club competitie voor het team O.A.A. Heraklion. In tegenstelling tot veel andere competities in West-Europa is de clubcompetitie een toernooi dat in een week wordt afgewerkt. Van clubbinding is nauwelijks sprake en zelfs amateurs switchen jaarlijks van club.
Nadat ik een paar jaar niet was uitgekomen voor de club, mocht ik afgelopen maart/april proberen het team weer terug te loodsen naar de hoogste divisie. Ik zou 2,5 week verblijven op Kreta, waarbij slechts in drie weekenden een 7-rondig toernooi zou worden afgewerkt. De eerste avond werd het team door de sponsor en zijn familie mee uit eten genomen. Gelijktijdig werd het beladen EK kwalificatie duel Malta-Griekenland gespeeld. Teamcaptain Takis (let op hem!) benadrukte meerdere malen dat er geen alcohol zou vloeien deze avond, aangezien de volgende ochtend al een belangrijke clash met de concurrent op het programma stond. Halverwege de 2e helft kwamen de Grieken met 10 man te staan en sloeg de teleurstelling snel in. Net toen de rekening werd gevraagd wisten de Grieken ver in blessuretijd de 3 punten veilig te stellen. Het verdere verloop van de avond verdient geen verdere uitleg...


Kampioenschap 2e divisie (april 2011), uiterst rechts de teamcaptain

 Het team begon vrij stroef met een 4-4 gelijkspel, maar in de daaropvolgende rondes werd uiteindelijk toch ruim afstand genomen. Promotie naar de hoofdklasse was daarmee een feit en dat betekende dat ik in juli mocht terugkomen voor een snoepreisje 100 km ten noorden van Athene.
Dat de teamcaptain een goede Griekse babbel had was me inmiddels wel duidelijk geworden. Afspraken werden opgezegd en tijdens onderhandelingen werd telkens geprobeerd elke euro eraf te peuteren. Premier Papandreou pakt dat momenteel een stuk slimmer aan in elk geval!
Handhaving was ons doel en daar zouden we een zware dobber aan hebben. Elk team heeft 8 borden en bestaat uit 3 ’normale’ borden, 2 damesborden en 3 jeugdborden. Met name aan de lagere borden waren we redelijk verzwakt t.o.v. de andere teams.
Interessant was onze 3e ronde match tegen een sterk team. Bij een stand van 3,5-3,5 was ik bezig een gewonnen eindspel (extra pion) in winst om te zetten. Zowel mijn tegenstander als ik zaten onder de 2 minuten, maar met 30 seconde increment per zet mocht het geen al te grote problemen opleveren, laat staan dat ik ook maar ergens risico kon lopen. Geheel onverwachts schoot de captain uit zijn stoel en snelde zich naar mij om in mijn oor te blèren ‘’offer a draw‘’. Totaal verrast door de inbreng van mijn captain was ik 1,5 minuut volledig van slag en berustte daarom uiteindelijk maar in zijn voorstel. Later probeerde hij nog recht te draaien dat hij had bedoelt dat een remise niet slecht zou zijn. Van je captain moet je het maar hebben...
Goed, uiteindelijk slaagden we erin om ons redelijk soepel te handhaven door een 5,5-2,5 overwinning in de laatste ronde. Mijn grote vriend Takis omhelsde me alsof we al jarenlang samen een huwelijk hadden. Zo is alles ineens weer koek en ei.
Na de competitie bleef ik nog een tijd in Griekenland voor vakantie en speelde nog wat andere toernooien, o.a. in Heraklio. Een voortvarende start van 5 uit 5 kon ik helaas geen vervolg geven en eindigde zelfs met 6 uit 9 buiten de prijzen. De teleurstelling werd nog wat versterkt toen ik ‘s avonds via verschillende personen vernam dat Takis volgend jaar geen beroep meer op me wilde doen, zonder mij direct hierover te informeren.
Een paar weken geleden nam de zoon van de sponsor (Stelios, speelt zelf op jeugdbord) contact met me op. Het budget was sterk afgenomen, dus werd het aanbod een stuk verminderd. Aangezien ik jarenlang al deel uitmaak van het team en ze dankbaar ben voor de hulp en gastvrijheid nam ik het besluit zonder twijfel gewoon aan. Alles leek nu alweer geregeld voor een nieuwe mooie zomer in Griekenland.
Niet al te lang daarna ontving ik een mail van Takis waarin hij schreef op zoek te zijn naar een nieuwe speelster voor een van de damesborden. Snel stuurde ik hem contactgegevens van een mogelijk nieuw lid. Het is immers een kleine moeite om iets voor je team te regelen. Alles lijkt dus in orde te zijn, maar dan moet het meest bizarre nog komen. In zijn antwoord deelde hij mede inderdaad geen beroep meer op mij te doen en dankte me hartelijk voor bewezen diensten. Fair enough.