Vrijdag 11 november. Schrik niet, dit jaar niet opnieuw kinderen moeten teleurstellen na het ter gehoor brengen van hun prachtige Sint Maarten liederen. Het is me vaak genoeg overkomen dat ik ‘s avonds, na de deur te hebben geopend, heb moeten improviseren door een gezond snoepgoed in de vorm van fruit aan te bieden. Gelukkig hoefde ik deze keer er niet al te lang bij stil te staan, aangezien ik vroeg in de morgen op pad ging voor een toernooi in Luik. Vrijdag? Ja, 11 november is voor de Belgen een nationale feestdag (beëindiging WO I) en daarom zag de lokale schaakclub een mooie gelegenheid om het 100-jarige bestaan te vieren.
Na een comfortabele autorit met mijn vaste privéchauffeur Friso wist ik er in te slagen om 2 minuten voor aankomst wakker te worden. Een beter begin van de dag is ondenkbaar! Dergelijke streken zijn mij niet onbekend en informeerde ik Friso hier gelijk over. Een paar jaar terug op weg naar Bretagne beloofde ik aan mijn goede vriend Mark om hem de hele rit gezelschap te houden. Uiteindelijk hebben we elkaar die dag alleen maar een paar keer bij een tussenstop getroffen om na het nuttigen van een snack gelijk weer onderuit gezakt de reis te vervolgen. Zo kom je nog eens ergens!
Friso, hoewel al 2,5 uur onderweg, keek nog niet geheel fris en snakte naar zijn welverdiende kopje koffie. De catering was hier duidelijk niet op voorbereid en na zo’n 20 minuten concludeerden we dat de bestelling niet goed was doorgekomen. De taalbarrière met de schattige dame achter de bar bleek helaas onoverbrugbaar. Na een mix van Nederland/Duits/Frans/Engels en plaatselijke dialect kwamen we er achter dat het koffiezetapparaat nog moest worden aangesloten en waren de bardames drukker bezig de koelkast te vullen met een gigantische voorraad Jupiler biertjes. Al vrij snel werd duidelijk dat er rekening met de klant werd gehouden. Een Belg pakt op zijn vrije dag nog voor de lunch zijn eerste biertje en zo ontstond er om 11 uur een gezellige sfeer in de lokale sporthal. Een uitloop van bijna een uur mocht de pret niet drukken. Integendeel, clubgenoten van mijn Belgische team hadden binnen de kortste keren moeite overeind te blijven, laat staan de weg naar de speelzaal te vinden. Welcome to the Belgische schaakscene!
Over het algemeen ligt het rapid speeltempo mij het beste. Met snelschaken word ik continu door mijn vlag gebeukt door jan en alleman, terwijl in partijen met langere bedenktijd ik vaak niet in staat ben om de nodige concentratie zo lang vast te houden. Dit middenlange speeltempo rijmt precies met mijn dynamische speelstijl in combinatie met mijn over het algemeen redelijk verzorgde openingen en intuïtie. Voor tegenstanders is het daarom lastiger om mijn (gebrek aan) rekenkracht volledig uit te buiten wat wel mogelijk is met een langer speeltempo. Vandaag was echter weer een typische dag dat de zwakkere broeders vrij eenvoudig aan de kant werden geschoven, terwijl ik in mijn partijen met de twee Nederlandse Grootmeesters (ja, daarvoor ga je naar België toe!) vanaf het begin al met de rug tegen de muur stond. Een belabberd slechte partij in de slotronde tegen GM Dgebuadze wist ik gelukkig nog in winst om te zetten, zodat ik in de eindstand nog op de gedeeld 5e plek terecht kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten